Οι Μπογιατιώτες (σήμερα ονομάζονται Ανοιξιώτες) ασχολούνταν με τη γεωργία και την καλλιέργεια της γης και μάλιστα οι μπάμιες τους ήταν περιζήτητες σε όλη την Αττική. Άλλα γνωστά προϊόντα που παρήγαν ήταν το σιτάρι, κριθάρι, καλαμπόκι, φασόλια και φακές.
Ο θερισμός
Ο θερισμός ήταν πολύ κοπιαστική εργασία λόγω της ζέστης και της σωματικής κόπωσης. Τότε δεν υπήρχαν τα σημερινά μηχανήματα και όλες οι γεωργικές εργασίες γίνονταν υποχρεωτικά.
Το αλώνισμα
Το αλώνισμα γινόταν τον Ιούλιο (Αλωνάρης) και ήταν για κάθε χωριό ένα μικρό πανηγύρι. Παλιά γινόταν με ζώα, αλλά τώρα γίνεται με μηχανές. Τα αλώνια της Άνοιξης βρίσκονταν εκεί που είναι σήμερα τα σχολεία και το δημαρχείο.
Στο μύλο και στο αμπάρι
Ο Βερντίνας (ο άνθρωπος των Εμπειρίκων- τελευταίος ιδιοκτήτης του κτήματος
Μπογιατίου) ερχόταν και έπαιρνε το μερίδιο για το αφεντικό, περίπου το 1/3
παραγωγής. Οι Μπογιατιώτες στη συνέχεια, αφού δώσουν και ένα μικρό μερίδιο στο
Βερντίνα, το τσουβάλιαζαν και το αποθήκευαν στα αμπάρια τους. Άλεθαν στο μύλο
όσο χρειαζόντουσαν, γιατί το αλεύρι είναι ευπαθές προϊόν.
Στους κήπους και τα περιβόλια
Οι παλιοί κάτοικοι καλλιεργούσαν επίσης λαχανικά και όσπρια και τα διέθεταν είτε σε λαϊκές αγορές είτε σε εμπόρους, για να ενισχύσουν τα εισοδήματά τους.
Στα αμπέλια
Το Μπογιάτι είχε πολλές εκτάσεις γης που καλύπτονταν από αμπέλια, που έδιναν εξαιρετικής ποιότητας κρασιά. Η καλλιέργεια του αμπελιού είχε ορισμένες διαδικασίες που άρχιζαν από το Φεβρουάριο και τελείωναν τον Αύγουστο.